با یزید بسطامی

❓فضای مجازی مملو است از جملاتی منسوب به با یزید بسطامی؛ نظر شما در موردِ این شخص چیست؟ 

📝 پاسخ

✅ الگو و اسوه ی ما، پیامبر است و آلِ او: "و لقد کان فی رسولِ اللهِ اُسوةٌ حسنة"؛ فارابی، فخر رازی، با یزید، خرقانی، ابن عربی، مولوی و... حتی اگر هم محاسنی داشته باشند، بی عیب نیستند. چرا که "العصمةُ مختصةٌ بأهلِها". ما رفتارِ عُرفا و علما را باید با سیره اهلبیت و آموزه هایِ قرآن، موردِ ارزیابی قرار دهیم.

❌ طیفور بن عیسى بن آدم مشهور به با یزیدِ بسطامی و ملقب به سلطان العارفین، یک صوفیِ سُنی مذهب است و  سقایتِ دو ساله وی در محضرِ مبارکِ امام صادق، کذبِ محض می باشد. شیخ عطار در کتاب تذکره الاولیاء در توصیفِ بایزد راهِ افراط را پیموده و و با القابی مبالغه آمیز نظیرِ "برهان المحققین"، "خلیفة الله"، "علامه نا متناهى"، "اکبر مشایخ" و "اعظم اولیاء" از وی یاد کرده است. جالب آنکه مادحینِ بایزید، بسیاری از القابِ مزبور را در موردِ انبیاء و امامان ادعا نکرده اند!!!

❗️چگونه ممکن است کسی پیرویِ خلفا باشد و امامتِ اهلبیت را انکار کند، با این حال به مقامِ عرفانِ ناب هم رسیده باشد؟ به بخشی از افکارِ عجیب و غریبِ با یزیدِ بسطامی توجه کنید:

1. مردى پیش با یزید بسطامی آمد و گفت به حج میروم. بایزید گفت: "دِرهَمَت را به من ده که صاحب عیالم و هفت بار دور من بگرد؛ حجِ تو همین است"! جلوگیری از اقامه حج و مصادره مالِ یک مسلمان به نفعِ خود آیا مخالفِ شرع نیست؟

2. بایزید میگوید: "دلم مىخواهد زودتر قیامت بر پا شود تا خیمه خود را سمتِ دوزخ بر پا کنم؛ تا چون دوزخ مرا بینَد پَست شود و به این وسیله راحتى مردم را فراهم کرده باشم"!!! کسی که اینطور آتش را پَست شمرد اساسا به وعده عذابِ خدا در قیامت اعتقاد ندارد.

3. با یزید با شنیدنِ الله اکبر، از زبانِ موذن گفت: "من بزرگوارترم از خدا"؛ و میگفت: "در روزِ قیامت که مردم زیرِ لوای محمد (ص) جمع میشوند، بخدا قسم لوایِ من از لوای محمد بزرگتر است"! پس از این ادعایِ گزاف در صدد خودستائیِ خود برآمد و گفت: "سبحانى مَا اَعْظَمَ شانى"!! یعنی من منزهم و چقدر والا مقامم!!

4. او در حالی ادعا میکرد ابلیس را به دار آویخته که طبقِ روایاتِ مسلم شیعه، بعد از ظهور امام زمان ابلیس کُشته خواهد شد.

5. نقل شده با یزید بسطامی بمدتِ 10 سال زن و اولادش را رها کرد و در مُجاورت کعبه به معاشقه با خدا می پرداخت. روزی فرزندش را دید و از خدا خواست تا مانعِ بینِ خود و خدا برداشته شود. اینجا در دم فرزنش از دنیا رفت"!

👈 خب واقعا معصومینِ ما اینگونه با عیالِ خود رفتار میکردند؟! اگر قرار بود ترکِ فرزند و همسر کند، اساسا چرا ازدواج کرد؟ مگر پرداخت نفقه و تامینِ نیازهای همسر، واجبِ شرعی نیست و عدم اهتمام بر این موضوع، مصداقِ حق الناس نمیباشد؟! مگر پیامبر فرزندانش را به آغوش نمیکشید؟ ارتباطِ عاطفیِ امام حسین با فرزندانش در عاشورا  را بارها خوانده و شنیده ایم. مگر عبادت، فقط به پیشانی بر خاک سائیدن است؟ تربیتِ فرزند و تامینِ مخارجِ عیال مگر عبادت نیست؟ مگر در روایات نداریم که همنشینی با همسر، از اعتکاف در مسجد بالاتر است؟ اگ واقعا فرزند، مانعِ سلوکِ معنوی است، برای چه خدا و پیامبرش ما را توصیه به تکثیر نسل کرده اند؟

✅ زهد بمعنایِ "ترک دنیا" نیست؛ بلکه بمعنایِ "دل نبستن" به دنیا و پرهیز از ترجیحِ دنیا بر آخرت است؛ بفرموده قرآن: "لا تنسَ نصیبکَ من الدنیا"؛ یعنی سهم و نصیبت را از دنیا فراموش نکن.

➕ آیت الله صافی گلپایگانی ـ از مراجع معظم تقلید ـ در واکنش به برگزاریِ همایشِ بایزید بسطامی در شاهرود فرمودند: "ملتفت شدم قرار است همایشی در شاهرود به عنوان عرفان ملّی شرق برای ابوالحسن خرقانی و بایزید بسطامی برگزار کنند. حرف‌هایی در تذکرة الاولیاء از قول او نقل شده است که انسان واقعاً خنده‌اش می‌گیرد. ابو الحسن خرقانی می‌گوید با خدا چند مرتبه کشتی گرفتم و در مرحله آخر خدا بر من غالب شد! اگر بخواهید کسی را مثلاً در منطقه شرق معرفی کنید، شیخ طوسی را معرفی کنید، نهج البلاغة را ترویج کنید و... ".