شفاعت در قرآن

❓طبق آیه 166 و 254 سوره بقره، چیزی بعنوان شفاعت و واسطه گری در قیامت وجود نداره! غیرِ اینه؟!

 📝 پاسخ

ما توی قرآن در مورد شفاعت با دو نوع تعبیر مواجه هستیم:
1. نفیِ شفاعت
👈  لا یقبل منها شفاعة
👈 و لا تنفعها شفاعة
👈 فما لنا من شافعین

 2. مُجوّز شفاعت با إذن خدا برای عده ای خاص
👈 یشفع عنده الا بإذنه
👈لایملکون الشفاعة إلا مَن اتخذ عند الرحمن عهدا
👈 لاتنفع الشفاعة إلا مَن أذِن له

➕ جمعِ بینِ این دو دسته آیات چیه؟
⬅️ دسته اول میخواد شفاعتِ بی ضابطه و بی قانون رو نفی کنه و بگه آهای سینه زنِ حسین که نماز نمی خونی! شفاعت شاملِ حالِ تو نمیشه بفرموده آیه 43 سوره مدثر. برخی از آیاتی که شفاعت رو نفی میکنن در ضمنِ بحثِ کافران اومده. یعنی هیییییچ شفاعتی برای کافران نیست. بنابراین آیات رو باید با توجه به قبل و بعد دید تا معنایِ صحیح آیه رو فهمید.

⬅️ آیاتِ دسته دوم، تبصره آیاتِ اولند. مثلِ یک بندِ قانونی که میگه همه اهالیِ شهر باید مالیات بدن بجز شهروندانِ نمونه. اینجام خدا میگه هییییچ شفاعتی نیس مگر برای بنده های نمونه که زمینه و بستر تعلق گرفتن شفاعت رو تویِ وجودشون ایجاد کردن.

معنای شفاعت
📌 شفاعت از ماده "شفع" میاد و به معنای جُفت هست. خیلی ساده می‌خوام مثال بزنم. تویِ مجلسی که مخصوص بزرگان هست، کودکان رو راه نمی‌دم طبیعتا. اما اگه یه مادر "جفتِ خودش" مثلا فرزندشم بیاره آیا می‌ندازن بیرون فرزندشو؟ نه می‌گن چون ملازمِ مادرش هست و جفتِ مادرش هست، اینو راه بدید بیاد تو. یعنی به طفیلیِ مادر و به حرمتِ بزرگترا، اینو هم راه می‌دن.

☝️اما یه نکته تویِ شفاعت باید مدنظر باشه و این‌که من باید "مادر" بودنِ شفیعان رو تویِ دنیا "عملا" پذیرفته باشم. کار کِرد مادر چیه؟! تر و خشک کردن بچه. غذا دادن به بچه. راهنمائیِ بچه و... . تویِ آخرت وقتی اهلبیت برای من مادری میکنن که من تویِ این دنیا از بیاناتِ اهلبیت تغذیه کرده باشم و تحت برنامه و دستوراتِ اهلبیت عمل کرده باشم.

و الا بفرموده‌ی برخی آیات روز قیامت روزی است که در آن "لا بیع فیه و لا خلَّة وَ لا شفاعة". نظیر این آیات می‌خواد بگه اهلبیت و اولیاء الهی همه رو شفاعت نمی‌کنن. کسی رو شفاعت می‌کنن که افسار زندگی‌شو سپرده باشه به امام زمان. پس شفاعتِ بی‌ضابطه نداریم در قیامت. اما شفاعتِ در چارچوبِ اعمالِ فرد، ایک اصلِ مسلمِ قرآن است.

👈 پس شما تویِ قیامت ثابت کن که فرزندیِ اهلبیت رو تویِ این دنیا کردی و پدر بودن و سرپرست بودن اهلبیت رو تویِ عرصه‌ی فردی، خانوادگی، اجتماعی و حکومتیِ دنیا پذیرفتی بعد شفاعت اونام شامل شما می‌شه.

شیعه

📖 ما تویِ روایات داریم که سبک‌شمرنده‌ی نماز، شفاعت شامل حالش نمی‌شه. حالا این سینه‌زنایِ امام حسین که فکر می‌کنن صرفا و صرفا با دو قطره اشک می‌تونن برن بهشت، نمی‌دونم این حرفا رو از کجای دین در آوردن!🤔🙄 بله داریم که شیعه اهل نجات هست؛ و شیعه یعنی: "مَن شایَع علیا". یعنی شیعه کسی است که از امام علی گام به گام تبعیت کند. اهل نماز و خمس و زکات و کترل جوارح از گناه باشه. توی روایات داریم کسی که نمازش را "سبک" بشمارد شفاعت اهلبیت شاملش نمیشه.

👌 شیعه مدنظرِ روایت فوق، شیعه ای هست که اهل تقید به شریعت هست و سعیش بر اینه که از معصیت اجتناب کنه. این شیعه اگه لغزشی داشته باشه، شفاعت نجاتش میده. شیعه، یک فرایند "رسمی" هست و نه "اسمی". تشیُّع، یک حرکت و رفتار هست و نه صرفا یک نامِ شناسنامه ای! پس اول ما شیعه بودنمونو ثابت کنیم... بعد توقعِ شفاعت داشته باشیم. شفاعتِ بی ضابطه نداریم ما تویِ آخرت.
ــــــــــــــــــــ
پ.ن: بانویِ ما، شفیعه ی روز محشر است :))